Evli, mutlu, çocuklu….

Aslında pek sevmem bu şarkıyı ama geçmiş olan bir yılı özetle deseler en iyi tanımlayan üç kelime “Evli, mutlu, çocuklu…” olur.

Tam 1 yıl önce bugün Evet diyerek, her zaman her durumda beni destekleyen karımla Allah’ın izniyle upuzun bir yolculuğa adım attık. Baktığımda dün gibi gelen çok kısa bir süre olmuş gibi hissettiğim bu yıl içerisinde sabır ile mutlu bitirdiğimiz ve sonunda baba olduğum ne zor günlerimiz oldu. Zorluk insana bazen hiç bitmeyecekmiş gibi gelse de çok şükür her zorluğun ve sabrın sonunun hayırlı olacağını bir kere daha yaşattı.
Evet, zor günlerdi… Yeni kavuştuğunuz, canınızdan çok sevdiğinizin gözlerindeki endişeyi görmek inşallah hiç kimseye nasip olmaz. O günlerde sabır ile birbirimize kenetlenerek, yaşadıklarımızı kabullenip dua etmekten başka elimizden başka bir şey gelmedi.

Bu süreçte bir gün bile of demeden Allah’a tevekkül edişine gıpta ile baktım, canımdan öte sevdim ve her geçen gün daha da aşık oldum sana.

Çok şükür Mevla sonunda o sabrı hayır olarak kucağımızda Babasının Süsü ile bizi mükafatlandırdı ve artık sadece koca değil baba olmanın da ne demek olduğunu öğrendim.

Bana bu duyguyu yaşatan Allah’a seni vesile kıldığı için her gece şükrediyorum ve evet biliyorum seninle bu hayat cennetten bir lütuf bana. İnşallah ömür boyu bu birlik ve dayanışma ile geçecek bir hayatımız olur.

Seni seviyorum Zeyneb’imin Annesi, Allah izin verdiği, nefesimin yettiği sürece de seveceğim…

İyi ki evet demişsin bana…