“Babasinin Süsü” hoşgeldin.

Nazara inanır mısınız bilmem. Ben inanıyorum ve bu yüzden de bugüne kadar olabildiğince belli etmemeye ve bir şeyler paylaşmamaya özen gösterdim. Eşimle birlikte bu süreçte çok şeyler yaşadık.

Elim her defasında buraya yazmaya gitmesine rağmen hatta eşimin her şeyi yazıyorsun süreçle alakalı yazmıyorsun serzenişlerine de aldırmadan kendimi tuttum. Bu kadar beklemek iyi mi kötü mü bilmiyorum ama bildiğim şey bazı durumlarda özellikle de insanın elinin kolunun bağlandığı anlarda dua edip insanı yoktan var eden Allah’â tevekkül  etmesi en güçlü silahı oluyor. Bunu bugün itibariyle bir kez daha yaşadım. Bazı şeylerde sadece izlemekten başka bir şey gelmiyor elimizden ve hayırlısını istiyorsunuz sadece… Sanırım bunu gerçekten istediğinizde de bir çok kapı oraya çıkıyor. Siz ne kadar çabalarsanız çabalayın her şey olacağına varıyor. Gerçi her şey bitmiş değil. Bir süre daha sabredeceğiz Zeynep’imizi kucağımıza alabilmek için ama çok şükür annesi sağ sağlim büyük bir ameliyattan başarıyla çıktı. Yaşadığımız sürecin her ayrıntısıyla anlatmayı istiyorum sizlere ama biraz daha sabredin önce eşim ve Zeynep’imiz yuvamıza gelsin…

Şimdilik size bir tüyo vereyim…

Erkekler ağlamaz derler ya inanın o gerçekten bir yalan. Erkekler ağlar kardeşim ama içine ağlar. Timsah gözyaşları gibi pek göremezsin belki bazen hissedersiniz.

Her şey bir yana bugün o yaşadıklarımızı unuttuğumuz gün Allah’a şükür bugün ben de hem de aynı yıl içinde önce Koca sonra da Baba oldum.

Babasının Süsü’nü her ne kadar kucağıma alamamış olsam da kavuştum…
Hoşgeldin Babasının Süsü, Annesinin Kuzusu… Hoşgeldin Zeynep’im, Canım Kızım.

Allah seni nazarlardan saklasın inşallah.